- VALERIUS Corvinus
- VALERIUS CorvinusTribun. milit. sub Duce Camillo reliquias Senonum persequente, adversus Gallum provocatorem solus processit. Tum corvus ab ortu Solis galeae eius insedit, et inter pugnandum ora oculosque Galli reverberavit: Sic hoste victô Valerius Corvinus dictus fuit, unde Manilius, l. 1.Et cum militia volucris Corvinus adeptusEt spolia, et nomen. ———Hic quum ingens multitudo, aere alienô oppressa, Capuam occupare tentâsset, et Ducem sibi Quinctium necessitate magnâ compulsum fecisser, sublatô aere alienô seditionem compressit. Haec Caecilius. Livius vero l. 7. c. 27. s. addit, de Samnitibus eum triumphâsse, sexies Consulem fuisse, hostes Titi Manlii morte exsultantes compressisse. Vixit praeterea, teste Val. Maxiimô, l. 8. c. 13. ex. 1. corporis et animi vitibus integri annos centum. Vide Corvinus. Et quidem, de Valerio a corvo adiuto, habes historiam, apud Livium, l. 7. c. 26. Val. Maximum, l. 3. c. 2. ex. 6. A. Gellium, l. 9. c. 11. Sext. Aurelium, de Viris illustr. c. 29. Alios. Verum Vossio non quidem pugna singularis Valerii cum Gllo, sed quod de auxilio sacrae addunt alitis, et quidem inspectanre hinc Roimanô, inde Gallicô exercitu, fabulosum videtur, et forte hinc ortum, quod Valerius galeam gestârit, cui corvisignum erat superadditum. Vetustissimis enim temporibus galeae fiebant e pellibus animalium, unde κυνέη; λυκέη, ἰκτιδέη, apud Homer. Postquam vero pro pelliceis aeneae adhibitae sunt, ac ferreae, figuram tamen animantis alicuius, vel saltem capitis in ea expresserunt: Itaque galea nunc capite leonis, nunc integri vulturis, nunc alterius cuiusdam animalis figurâ, erat insignis, cuius rei ignoratio spislos in Historia peperit errores. Cum istiusmodi itaque galea, corvi figuram habente, depingi et effingi solegbat Valerius, cum Gallo pugnans: Unde progressu temporis imperitum vulgus iudicavit, corvum galeae insidentem esse imaginem veri corvi, cum tantum ferrei illius, quô galea insignis erat, eslet imago. Quae coniectura inde roboratur, quod moris antiqui fuisse legimus, ut res illustres picturis proderentur: velur illa pugna Manlii cum Gallo, quae in scuto Cimbrico erat, teste Tulliô, de Orat. l. 2. Quintilianô. l. 6. c. 4. ac C. Pliniô, l. 35. c. 4. Vide Gerh. Ioh. Vosl. de orig. et progr. Idolol. l. 1. c. 28. ubi quoque addit, Corvi cognomen, non Corvini, Valerium hunc nactum esse: posteros vero Corvinos fuisse dictos.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.